maandag 21 januari 2013


Hoofdstuk V

De vereniging Rekkense Inrichtingen
deel 1, Paviljoen de Haar
(15-11-1977 tot 31-12-1978)

Het weekend was voorbij en de maandag was aangebroken.
Maandagmorgen, 15 november 1977. In huis ging het gewone leven van alle dag zijn gang.
Ik geloof dat m'n broertje Bert en m'n zus Heidi gewoon naar school moesten, hoewel ik me dat niet meer precies kan herinneren. Van mijn zus Tineke weet ik alleen dat ze werk had in Coevorden, bij een bedrijf dat Weber heette.
Rond tien uur die ochtend kwam John Bakkers met twee mensen van de inrichting. Er was eerst de gebruikelijke kennismaking en een praatje over van alles en nog wat, om de spanning een beetje weg te nemen.Daarna een paar formaliteiten, het inladen van de weinige kleren die ik had nog een laatste kop koffie en dan op weg.
Ik was blij om uit dat vrselijke huis weg te zijn, maar ontspannen was ik zeker niet! Integendeel, ik was bloedzenuwachtig en ook eigenlijk best wel een beetje bang. Nu kwam ik dus eindelijk in een tehuis, waar ik behoorlijk veel wilde verhalen over had gehoord van de jongens in het Poortje. Het moest er wel tien keer zo streng zijn als in het Poortje en als je probeerde weg te lopen en ze pakten je op, ging je naar een speciaal jeugdwerkkamp. Natuurlijk had ik het grootste deel van die verhalen niet serieus genomen, maar ik dacht toch wel: waar rook is, is vuur...
Die twee menseen van de inrichting hadden zich voorgesteld als Koos Sluiter, groepsleider en Bernhard Wissink, hoofdleider. We reden in de auto van de hoofdleider, een oranje volkswagen golf. Ergens onderweg stopten ze om even wat te drinken. Dat was waarschijnlijk alleen bedoeld om mij wat meer op m'n gemak te stellen, want hoe langer we reden, hoe banger ik werd. Ik durfde geen woord te zeggen in de auto en antwoordde alleen als mij iets gevraagd werd. En dan nog deed ik dat zo voorzichtig en beleefd mogelijk.
Toen we eenmaal op het terrein van de inrichting waren vertelde Bernhard Wissink het één en ander over de gebouwen. We reden langs een schoolgebouw waarvan hij zei, dat ik daar naar school zou gaan. Uiteindelijk aangekomen bij het hoofdkantoor, waar we eerst naar toe moesten, was ik inmiddels behoorlijk verbaasd. Ik had nl. goed rondgekeken terwijl Bernhard vertelde, maar hoe ik ook m'n best deed, ik kon nergens tralies ontdekken. Ook toen we later bij het paviljoen kwamen, waar ik terecht zou komen, zag ik geen tralies. Integendeel: er waren zelfs gewone ramen, die gewoon open konden. (Dat was in het Poortje niet zo.) Op straat liepen gewoon jongens en meisjes rond, die net van school kwamen en naar hun paviljoen liepen.  Binnen was het best gezellig ingericht, vond ik. Eé van de jongens was net bezig de tafel te dekken voor het middageten en zei dat hij me zometeen wel even zou rondleiden. Hij had zich voorgesteld als Mike Pöttger. Hij en ik zouden vanaf die dag dikke vrienden worden. Hij liet me later de kamer zien waar ik zou slapen en dat bleek een hele kamer te zijn voor mezelf! Niet groot, maar helemaal voor mij alleen..!! Dat was een ongekende luxe, want ik had nog nooit in mijn hele leven een kamer helemaal voor mij alleen gehad. Die kamer lag precies boven de voordeur, in het midden van het gebouw. Het werd ook wel "het torenkamertje" genoemd; klein, maar oh zo knus. Alle paviljoes op dat terrein hadden een eigen naam. Zo heette mijn nieuwe 'thuis' paviljoen "De Haar".
Langs datzelfde weggetje (eigenlijk de hoofdweg) lagen ook nog de paviljoens "de Brem", "Kienveen" (dit zou enkele weken later worden afgebroken), "de Kiefte (sluispaviljoen), "Op den Berg" en de "Wakel". Het hele terrein, waar deze paviljoens en het hoofdkantoor (met winkeltje) stonden, had ook een naam: "Deeskensveld" en was bedoeld als jongensafdeling. Zo was er ook een meisjesafdeling: "Gelders End". Van deze afdeling kan ik me nog drie paviljoens herinneren: "Hijhorst", "Reinskamp" en "Grolle". Als scheiding tussen deze twee afdelingen liep een landweg, dat van Haaksbergen naar de Duitse grenspost Oldenkotte leidde. Aan dat weggetje lagen ook de school, waar ik naartoe zou gaan en een wat afgelegener paviljoen, "de Leemcule". Die school heette de "Koningin Wilhelmina School", door iedereen kortweg de "KWS" genoemd.

Nu ik ook op "de Haar" zat, waren we met z'n tienen:
René van de Tuin, Frans de la Combé, Eddy Kip, Henk van de Ende, Mike Pöttger, Simon Bauer, Jan Willems, Gerard Boerboom, Freddy Barendrecht en ik. Toen Simon Bauer later, in 1978,  naar de "Kiefte" ging, werd aan dit zooitje ongeregeld op zeker moment de vermaarde Jaap van Buren toegevoegd. Deze jongen stond al in z'n eerste twee maand bekend als "houder van het wegloop=record". Hij kwam uit Apeldoorn en stotterde heel erg, vooral wanneer hij kwaad was. Telkens, als hem iets maar even niet aanstond, liep hij weg en liftte naar zijn moeder in Apeldoorn en telkens werd hij dan weer opgehaald door een groepsleider. Als hij dan weer binnenkwam, waren z'n eerste woorden altijd: "Ik loop tóch zo weer weg!" En verduld als het niet waar was: enkel dagen later was hij dan weer verdwenen...
Het team van groepsleiders dat ons 'in bedwang' moest houden bestond uit:
Bernhard Wissink (hoofdleider), Louis Ordelmans, Remi Altena, Gerrit Kits (assistent-hoofdleider), Koos Sluiter, Katrienes Schonewille, Bert Nieuwenhuis en Ton van de Broek. Als stagiëre was er ook nog Jos Kuiper.
Zoals ik al zei, was Bernhard de hoofdleider, maar hij was ook mijn absolute favoriet in die dagen. In het begin moesten we nog 'meneer' tegen de groepsleiders zeggen, maar vanaf januari 1978 mochten we gewoon de voornaam gebruiken. Bernhard noemde mij al vrij snel "Strontboer", vanwege m'n drentse dialct dat ik nog steeds sprak. Hij was iemand die weliswaar heel erg streng was, maar ook heel rechtvaardig en flexibel. In tegenstelling tot andere groepsleiders was hij bereid om een gokje te wagen en een jongen wat meer ruimte te geven, als hij het idee had dat die jongen dat aankon. Zo 'mocht' ik al na twee weken een weekend naar huis, terwijl het regel was, dat iedere jongen de eerste maand op de inrichting bleef.
In dat weekend (27/28 november, 1977) kreeg ik van m'n moeder een grote doos mee, waar m'n sinterklaas-kadoo in zat. Ik zou nl. op sinterklaas-avond in rekken zijn. Mijn moeder had er een briefje bij gedaan, waar in stond dat ze die aan het schrijven was, terwijl ik in de huiskamer naar de tv keek. Ze deed er in die eerste tijd alles aan om het mij zoveel mogelijk naar de zin te maken. ( ze moest toch een goeie indruk maken bij de kinderrechter en bij m'n voogd...) Zo zag iedereen wat voor "liefdevolle" en "zorgzame" moeder ze was...
Maar goed, terug naar de inrichting.
Ik moest al vrij snel naar die "binnenschool", zoals de KWS ook wel heette. Het was eigenlijk niet echt een school, want je mocht er je eigen lessen-pakket samenstellen, als er maar Nederlandse Taal en Rekenen bij zat. Verder zocht je het zelf maar uit. Dus zat ik al vrij snel op karate, judo, gitaarles, Engels, Frans, kookles, accordeonles, fotografie, boogschieten, type-les en nog een paar van dat soort creatieve uitspattingen. Helaas echter mocht dit niet zo lang duren. Na drie-en halve maand op die school te hebben rondgehuppeld, moest ik naar de LTS in Eibergen. Dat was begin maart, 1978. Ik kwam toen in de tweede klas van de metaal-bewerking. Dat vond men het beste voor mij, omdat ik dat in Coevorden ook gedaan had. Als men toen iets meer naar mij had gekeken en geluisterd, was ik zeker op de Mavo terecht gekomen en had ik mijn talen-knobbel kunnen ontwikkelen. Maar helaas: het heeft niet zo mogen zijn. Ik was daar op de LTS een bizar slechte leerling. Het enige waar ik altijd hele goede cijfers voor haalde was voor Nederlands, Engels, Geschiedenis, Biologie en Maatschappijleer. Verder was ik in alles veruit de slechtste van de klas. Nou moet ik erbij zeggen, dat ik ook absoluut niet mijn best deed in die vakken, die mij niet interesseerden. Wat kon het mij nou schelen, van wat voor legering een bepaald metaal gemaakt was, of hoe je een stukje metaal moest bewerken? Belangrijk voor mij was, hoe je moest schrijven, hoe een bepaalde zin moest lopen, wat goed en wat fout nederlands was. Hoe je een recept moest maken voor het koken, hoe bepaalde bouwstijlen waren ontstaan. Of hoe en waarom bepaalde onrechten in de maatschappij ontstonden en hoe je die kon oplossen. Dat waren dingen die mij interesseerden! Wat moest ík nou met een stuk metaal..?!
En dan die boog- en buks lessen... Ik had zelfs een keer mijn leraar op de 50 meter baan overtroefd door zowel met de boog als met de buks alles in de "bulseye" te schieten. En koken: daar was ik echt een kei in! Tsja..en de natuur.. Ik was altijd al gek op de natuur en een echte buitenjongen. Zes weken proberen te overleven in de bossen in de omgeving tijdens een survival-periode. Ik was de beste!! Dat was tenminste leuk! Heel wat anders dan dat gebazel van een stel uit hun nek lullende stropdassen, die dachten dat ze het allemaal zo goed wisten!
Op acht juni 1978 kreeg ik voor het eerst een brommer. Een heuse, ras-echte Kreidler. Iedereen reed in die dagen op Yamaha's en andere brommers die voorzien waren of werden van zoveel mogelijk glimmend chroom en andere toeters en bellen, terwijl mijn ouwe Kreidler een behoorlijk ouwe en lelijke verschijning was. Maar...ik ging er wèl iedereen mee voorbij! Ik had hem dan ook nog geen week, of ik had m'n eerste bekeuring al te pakken.
Kernwoorden voor die tijd waren: spijbelen, de beest uithangen, uitgaan en vechten. De jongens van de inrichting hadden nl. in het dorp de naam behoorlijk "heftig" te zijn en zeker op die LTS in Eibergen was dat zo. Daar keek iedereen tegen je op en dat had toch wel wat. Eindelijk stelde je iets voor en ik had dan ook altijd wel een hele groep jongens èn meisjes (!!) om me heen, samen met al eerder genoemde Mike, die ook op de LTS zat. Wij tweeën waren gewoon "the coolest boys in town". Altijd samen, ook als we uit mochten op donderdag, vrijdag en/of zaterdag. Dan gingen we naar Abbink in Eibergen, of op de fiets naar de Pauw in Groenlo, terwijl andere jongen van de  inrichting naar Haaksbergen gingen. Natuurlijk kwamen wij daar ook wel eens, maar meestal hadden we dan een groep maten uit Eibergen bij ons en dan gingen we alleen om de 'countryzanger' Ben Steneker te dwarsbomen. Er was ook nog een andere tent, "de Bron", maar meestal moest de eerste het ontgelden.   De mensen van die kroeg 'Steneker' hadden ooit eens tegen ons gezegd, dat we Eibergse strontboeren waren en dus hebben we ze eens getrakteerd op een melkkarretje vol stront. Eén van de jongens had nl. zo'n klein fietskarretje waar zes melkbussen inpasten. Die hebben we rondom dichtgemaakt, volgeschept met natte mest en zo op de fiets naar Haaksbergen. Daar aangekomen hebben we dat karretje direct ín de brede deuropening van de kroeg omgekiept. Vervolgens natuurlijk heel hard wegfietsend...

Natuurlijk was het niet zo, dat ik totaal onhandelbaar was, of veel te agressief.
Helemaal niet zelfs. Op de inrichting zelf was ik zelfs erg rustig en bijna altijd alleen. In de groep paste ik dan ook nergens bij. Alle andere jongens kwamen uit het westen, terwijl ik uit het oosten kwam en met een zwaar drents accent sprak. Vandaar ook de bijnaam "Strontboer".  De helft van de tijd was ik in de weilanden en in de bossen in de omgeving. Hier en daar werkte ik vaak bij een boer of ging ik met een stel boeren mee op de jacht als drijver. En als ik niet buiten was omdat het weer dat niet toeliet, of omdat het te laat was, was ik altijd op mijn kamertje. Ik sprak met bijna niemand van de andere jongens, behalve dan met Mike en heel af en toe met een groepsleider over koetjes en kalfjes. Ik vertrouwde niemand en liet dus ook nooit zien, wat ik dacht of voelde. Hoewel ik aan de ene kant erg gelukkig was dat ik niet meer thuis woonde, was ik aan de andere kant toch eigenlijk best wel eenzaam. Een beetje een einselgänger.
Waar ik voorheen in Coevorden altijd alleen was, daar was ik nu weer alleen. Zij het ietwat rustiger, maar dat was slechts aan de oppervlakte.
Mijn gedrag als ik uitging was dan ook niet zo zeer gewelddadig ofzo. Het was eigenlijk veel meer een uitlaatklep voor jaren opgekropte spanning. Mijn verleden was een probleem, waar ik niet mee klaar kon komen. Zeker toen nog niet.
Zo was ik een heel andere jongen dan de rest van de groep. Niemand van hen kwam ook maar op het idee om bij een boer te gaan werken of bij een boswachter. Dat was gewoon ondenkbaar. Voor de meesten waren andere dingen belangrijk, zoals mode, macho-gedrag en criminele uitspattinkjes. Net als in Groningen hadden de meeste jongens op de inrichting al kennisgemaakt met de meest uiteenlopende misdrijven, terwijl ik van de meesten daarvan nog niet eens wist dat ze bestonden! Als iemand het in het begin bijvoorbeeld over 'dealen' had, wist ik zelfs niet wat dat betekende...

In de zomer van 1978 ging ik voor het eerst naar het buitenland. We kregen in die dagen 15 gulden zakgeld en daar moesten we iedere  week een knaak (fl.2,50) van inleveren voor de vakantie in Italië. Voor mijzelf was deze vakantie een ware belevenis! Tien jongens, acht groepsleiders en één stagiëre (Jos Kuiper). Allen in de auto's van de groepsleiders, op weg naar Diano Marina in noord italië. Voor zover ik me kan herinneren had Katrienes een gele Toyota, Bert Nieuwenhuis een blauwe Citroën, Gerrit Kits de dure, groene Mercedes, Koos Sluiter een blauwe Diane en Bernhard Wissink een oranje Golf. We zijn ruim anderhalve week in Italië geweest en in die tijd werden er ook uitstapjes gemaakt naar Monaco enzo. Daar, in Monaco, zag ik voor het eerst in m'n leven een echte, heuse Rolls Roys bij het paleis van Monaco staan op een binnenplaats van waaruit je een geweldig uitzicht had op de enorme jachthaven met haar luxe jachten. Enkel van onze jongens kwamen nog in aanraking met de politie, omdat ze geprobeerd hadden iets te stelen.
Ik heb daar in Italië ook voor het eerst foto's gemaakt van ons allemaal. Hoewel ik toch al wel het één en ander van fotograferen wist (fotografie-les op de KWS) beging ik toch een superstomme fout. Toen het rolletje vol was, heb ik hem er in de haast zomaar uitgerold... Weg foto's!! Dat was enorm balen en ik heb dan ook de Italianen een paar rasechte drentse termen bijgeleerd. Bij dit soort voorvalletjes ontplofte ik volledig en vloekte en schold ik alles aan elkaar. Maar verder was die vakantie werkelijk een hoogtepunt. Het was heerlijk weer en ik had nog nooit echte bergen gezien, buiten die paar heuvels in Limburg. We hadden allemaal weliswaar maar fl 25,00 (10.000 Lire) bij ons, maar ik heb me prima vermaakt! Toen we op een dag in Monaco waren kreeg ik een handtekening van Donna Summer, die daar aan het filmen was. Ik had stomweg de mazzel, dat ik alleen was met een groepsleider, Bert Nieuwenhuis, omdat de andere jongens met de groepsleiders naar een casino waren voor een uitstapje. Iedereen wilde de rijkdom en de glitterlampjes zien, terwijl ik veel meer op had met al die schitterende jachten en het kasteel. Later, in ons appartement wilden verschillende jongens die handtekenening wel kopen. Verderop in het jaar is toen toch maar die handtekening verkocht, want ik hechtte er eigenlijk niet zo aan. Maar ik heb er wel lekker voor gevangen: 15 piek! Dat was toch maar mooi een week zakgeld en daar kon je weer lekker voor uitgaan.

Op 5 december was het sinterklaas-avond.
We hadden lootjes getrokken en iedereen moest een surprise maken.
Door één van de groepsleiders werd de zak met alle kadootjes ergens in het bos verstopt en via een speurtocht moesten we toen maar zien dat we ze vonden. Ik kan me nog herinneren dat ik me heel erg behaaglijk voelde. In Coevorden had ik die sfeer nooit zo ervaren. Daar kreeg ik wel een sinterklaas kadootje, maar altijd met de woorden: "Hest 'et wa niet verdiend, moar veuruut.."


einde Inrichting deel 1

30 opmerkingen:

  1. Graag een reactie: ik ben van oorsprong een autochtoon Rekkens meisje en kwam op mijn manier in aanraking met de schoffies. Via Hennie van Doorn bijvoorbeeld (ik zag rokende opgemaakte meisjes-hoertjes (en ik was een provinciaaltje) in een stoel zitten met een knuffelbeer omarmd en heel erg klein ogend, of het eerste experiment: Mario Konings kon op de OBS in Rekken proberen mee te komen, vers van uit de Rekkense Inrichtingen (de kolonie in mijn taal). Zo enorm waardevol, deze verhalen lezen. Het daagt me uit mijn verhaal te schrijven als 'autochtoon' die ging zwemmen in het zwembad op de Kolonie en dan met jochies van Amsterdam te maken kreeg.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo "Anoniem",

    Natúúrlijk ken ook ik Hennie v. Doorn nog! (Wie niet, zou ik zeggen?!)
    Maar wie Mario Konings was, weet ik eerlijk gezegd niet.
    Als 'meisje uit het dorp' zul je vast wel vaak 'verhalen' hebben gehoord van de toenmalige volwassenen over de Kolonie en haar kinderen..

    Oh ja..zelfs ik keek als nieuwkomer, uit het drentse land, inderdaad wel op van al die opgemaakte meiden, die vaak een taal uitsloegen waar zelfs een hond van op de vlucht sloeg...(haha) Meisjes die eigenlijk wanhopig om hulp riepen, net als ons, jongens.

    Wat jouw 'uitdaging' betreft: Doe het! Laat je niet weerhouden door zg. tijdgebrek of andere flauwekul! Het is spannend, bevrijdend en tegelijk bijzonder ontspannend om gewoon lekker voor je uit te schrijven over je eigen ervaringen, hóé die dan ook zijn. En bovendien zijn je schrijfsels altijd heel waardevol, zowel voor jezelf als voor de lezer!

    Doen dus...zou ik zeggen!

    Misschien lezen we elkaar nog weer terug en tot die tijd:

    Veel succes en het was leuk om ook eens díé kant te lezen!

    Groetjes,

    Sebo Hilberts

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mario koning zat bij mij in de groep,Wakel boven.

      Verwijderen
    2. ik heb in rekkenseinrichting gezeten in 1962 tot 1970 en dat was op de leemcule de leiding die daar was vrezelijk en er was een die echt goed voor ons was en dat meen ik en dat was henny van doorn. en over hanserman, hanning, en lindeboom maar te zwijgen en van de berg, en dan de school daar dat was teven, van der glas, en daalder, en speelman de eerst 2 die waren echt heel erg breek daar mijn bek niet van open.

      Verwijderen
    3. Ik heb van 1975 tot eind 1977 daar verbleven, eerst op de Wakel beneden en toen vrij snel naar de kiefte.
      Ik kan mij Arno wel herinneren (volgens mij 2 zusjes een uit Arnhem) M. Leander die toen op het terrein woonde en de ziekte van hodgkin had.Het geen fijne tijd op de Wakel, het recht van de sterkste telde toen. wel fijne tijd op de Kiefte gehad, tot mijn vijftiende gewoond, daarna in caravan in Eibergen gewoond.Ken M.Potger ook (stevige Indische jongen) toen ik bij Abbink aan de deur stond met Herbert W. per ongeluk Maike door de matglas deur gemept. Aardige jongen die Maik reed volgens mij op een zundap, op zijn eigen brommer naar de dokter gebracht. Over de tijd van rekken heb ik alleen maar slechte herinneringen die ik hier maar niet allemaal benoem, kleine raampjes, isoleer cellen (2) op Wakel beneden.De vreselijke geur van pislakens in een grote wasmand.De bezetting van de leemkule en rellen op geldersend De eenzaamheid miste mijn broers en zusjes die in andere tehuizen zaten, heb ze nooit meer terug gezien, mis ze op de dag van vandaag nog steeds,verschillende hebben zelfmoord gepleegd nav wat we hebben meegemaakt als klein kind.

      Verwijderen
    4. Ja klopt.
      Het op 2en lopen anders kreeg je een schop onder je reet met hun puntschoenen.
      Bij wakel beneden 2 isoleercellen.
      Bij de bezetting was ik ook bij.
      toen met het Jac.

      Verwijderen
  3. Toch weer leuk om te lezen.
    Inmiddels wel een heel ver verleden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Beste Redactie

    Ik heb even een vraag! Maar ook een probleem van de insteling rekkense inrichting van 1962 toen heb ik daar gezeten voor mijn gezondheid en ik was 5 jaar
    En ik was 11 jaar toen ik weer naar amsterdam ging. Maar wat wij in het palvioen de leemkeulen mee hebben gemaakt, heb ik voor mij gehouden, ik en nog meer jongens
    Van onze leeftijd werden misbruikt door een van de leiding wij spraken daar niet over met elkaar totaal niet, wij waren echt bang dat je straf kreeg, maar de straf was dan
    Je moest dan de gehelen nacht de bijbel overschrijfen, en je kreeg dan ook geen eten, maar ik en nog meer jongens van toen plasten wel eens in ons bed en dan kreeg je
    Echt slaag met een spaans rietje of een stok. Hoe kom ik er achter waar ik dit kan melden, van hoe het er toen aan toe ging en ik zoek ook de jongens die er toen zaten
    In die tijd.
    Ik ben geboren in amsterdam 14-3-1956
    En ik woon nu in etten-leur.
    Ik hoor het graag van u.
    Er stond een stukje in de krant van jullie wat ik tegen kwam over hoe het er nu aan toe gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gert Jan Jonker (61) zat in de jaren ’60 in ‘Rekken’, de instelling voor probleemjongeren. Naar mate hij ouder wordt heeft hij meer last van zijn ervaringen destijds. Mishandeling was aan de orde van de dag. Nu zoekt hij lotgenoten.
    De nu in Etten-leur wonende Jonker heeft alleen een paar foto’s uit die tijd in Rekken. Op één daarvan staat hij voor het paviljoen waar hij woonde; paviljoen De Leemkuil. Hij heeft een zak snoep in z’n handen, gekregen van zijn vader en moeder. “Toen ze weg waren, werd die meteen afgepakt. En vooraf was je al bedreigd: als je klaagt tegen je moeder, nou berg je dan maar…”
    Steeds meer dringen de nare gebeurtenissen van toen – zoals hij ze herinnert – terug in zijn gedachten. “Ook dit moet een keer naar buiten komen, hoe het er daar aan toe ging. Er waren daar leiders met een hart van goud, zeker. Maar ook een aantal pleurislijers, sadisten. Anders kan ik ze niet noemen.”
    Nu zoekt hij dus lotgenoten. Hopend dat dit leidt tot een onderzoek. Of in elk geval een openlijk zwart hoofdstuk voor de geschiedschrijving. “Er is veel aandacht voor de misstanden in kindertehuizen geweest en in de R.K.-kerk. Maar wast ons gebeurde loog er ook niet om.”
    Een lotgenoot heeft hij al gevonden. Ze hebben zo blijkt – deels – de zelfde ervaringen. Beiden zeggen getraumatiseeerd te zijn van wat hen is overkomen. Beiden hebben het over slaag en vernederingen. Maar alleen Jonker spreekt behalve over die misstanden óók over seksueel misbruik. De ander zegt dat niet meegemaakt te hebben, maar ookn iet van andere gehoord te hebben. Jonker: “Niet zo gek, want je dorst er niet onderling over te praten.” Hij zegt dat hij zelf meerdere keren in zijn kruis is betast. “Ik heb dat daarna altijd verdrongen, maar ik wordt misselijk als ik er nu aan denk. Al die verhalen over misbruik die nu naar buiten komen… ik kan er niet tegen.”
    In de Rekkense inrichting waren meest minderjarigen opgenomen met psychiatrische problemen, moeilijk opvoedbaren en jongeren met een criminele inslag. Jonker beschikt niet over documenten waarom hij daar zat. Hij weet niet beter, zegt hij, dan dat hij in Rekken zat vanwege zijn astmatische bronchitis. Het toen in Amsterdam wonende joch zou van de boslucht opknappen. “Zo heeft mijn moeder het verteld.”
    Hij heeft er tot eind 1969 gezeten. Diep ongelukkig, zegt hij. “Ik hoorde bij het groepje ‘bp’ – bedplassers. Dan kwamen ze ’s nachts voelen en als je nat was, kreeg je daarna ongenadig op je sodemieter. Het waren er altijd een stuk of twee van de leiding die dat flikten.”
    Maar niet alleen daarom. Je kon overal tikken voor krijgen. We moesten ’s morgens altijd netjes twee-aan-twee in de rij staan. Stond je niet goed, dan kreeg je een lel. Jonker vertelt dat er klappen werden uitgedeeld - ook op de school van de Rekkense Inrichtingen – met een lat, een aanwijsstok, een knuppeltje of een Spaans rietje. Daar was niet veel voor nodig, claimt hij. En soms zelfs echt helemaal niets. “Ik heb ook wel eens een hele nacht opgesloten gezeten om een bijbel over te schrijven”. Jonker heeft zijn ouders er nooit zo over verteld. “maar nu heb ik wel de behoefte om gehoord te worden.”
    Lotgenoten kunnen zich per mail melden bij

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Koos H heeft het ook over misbruik in de Kienveen, in de jaren '60. Vanaf minuut 52 in deze aflevering: https://www.youtube.com/watch?v=6y4jaU5XRtE

      Verwijderen
  6. Ik denk dat ik wel weet wie je bent.
    De Wakel was echt een nare tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb ook in rekken gezeten ik weet niet meer precies wanneer ik was ongeveer 7a 8 jaar dat was ongeveer in het jaar 1965 wie kan zich mijn nog herinneren
      Jan van den hurk

      Verwijderen
    2. Arno...heet jou zus anneke? Ze zat met mij in rekken.

      Verwijderen
  7. Ik zat in rekken ongeveer in 1974/1975..14 jaar was ik...vlg mij heette dat meisjespaviljoen vennediek..Ik zat daar met Anneke nuchelmans. Haar andere zusje zat daar ook in n ander paviljoen. Arno..is dat toevallig jouw zus?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt,Anneke zat op Vennediek,en me andere zusje Lia op reinskamp.Lia is helaas vermoord.Met Anneke gaat het nu gelukkig goed.4 van mij zussen zaten in Rekken.Anneke,Lia,Jolanda en Corina.Ik ben te vinden op face book onder Arno nuchulmans.

      Verwijderen
    2. Ik heb ook in de rekkerse inrichtingen gezeten.Dat was in 1972.Eerst in Vennedik ,meisjes gingen naar school ,ik moest helpen met schoonmaken omdat ik de oudste was.Later op paviljoen Vennedik gezeten.Weet nog dat je daar moest werken kussentjes naaien in de werkplaats.Verplicht medicijnen innemen voor het slapen.Heb daar veel ellende mee gemaakt.Wat ik mij herinder toen ik daar de eerste dag aankwam was,dat ik bij het hoofd moest komen een paviljoen waar kantoren waren.Er werd mij gezegd dat ik mijn lesje wel kreeg.Deze man hete meneer rechter Ik werd met geweld naar een paviljoen gebracht,waar ik naakt de isoleercel werd gegooid.Kreeg alleen in de avond een deken en matras.Wrrd door zij raampjes steeds bekeken.Na een week mocht ik achter de isoleercel in een gewoon kamertje verblijven.Waar een bed stond en een raam in zat.Ik moest daar kastpapier inpakken.Ook daar ben ik een week geweest.Ik heb je ort gezegd een trauma over gehouden van Rekken.Zoek nu een bewijs dat ik daar geweest ben.

      Verwijderen
  8. Reacties
    1. Hoi Arno .ik zat zo rond mijn veertiende in vennediek .dit was ongeveer zo 1976. Ik weet nog dat er een Mavis,Marja en volgens mij ook een Anneke bij mij in de groep zaten. Ikzelf kwam uit Friesland.groeten Leonie de Vries.

      Verwijderen
  9. Hallo! Ik weet niet of deze blog nog actief is, maar ik probeer het toch.

    In opdracht van Omroep Gelderland ben ik op dit moment bezig om producties te maken over geweld en misbruik in instellingen in Gelderland. Dit is voor mijn afstudeerproductie van de opleiding journalistiek aan Hogeschool Windesheim. Ik zou graag portretterende video’s willen maken over wat geweld/misbruik in een instelling met een mens doet.

    In het rapport van Commissie de Winter komt onder andere de Rekkense Inrichtingen naar voren als een instelling waar misstanden plaatsvonden. Ik ben opzoek naar iemand die vroeger in de Rekkense Inrichting heeft gezeten, hier blootgesteld is aan geweld of misbruik en hierover op camera wil vertellen. Het zal gaan over de nasleep: hoe heeft het leven in de instelling u gevormd als mens?

    Ik begrijp dat het een gevoelig onderwerp is, maar mocht u hieraan mee willen werken, stuur me dan een mailtje! Mijn e-mail is joyschenk50@gmail.com. Ook bij vragen mag u gerust contact opnemen! Alvast heel erg bedankt.

    Vriendelijke groet,
    Joy Schenk

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Joy
      Ik zat in Rekken van 1974 tot ongeveer 1980.
      Het was Een hel.
      mijn num is 0641980268,als je vragen hebt.

      Verwijderen
  10. ook ik erik jan schmitz of koning(naam pleegouders) heb in rekken gezeten,van 1972 tot aan 1973 toen ben ik weggeloppen door een raampje met tralies.Ik werdt er geplaast door Jeugdzorg omdat ik in Burgerweeshuis zat in Amsterdam en daar werdt ik te oud en omdat er nergens plek was moest ik naar Rekken.Ik heb daar een keer het hele paviljoen verbouwd.Ik werdt er geslagen vernederd.....wezenloos kindje....betast door groepsleiders.Na het avondeten moest je douchen alles uit en na het douchen alleen je pyama aan geen onderbroek.Je mocht maar 3 sigaretten per dag roken,in de slaapzalen waren kapdeuren die gingen s'avonds op slot,en dhr Ras hadden we nog.....willen jullie erover praten bel mij 0613417140 gr erik

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hoi Erik
    Ik zat van 1974 in Wakel boven,
    Ook ik werd er mishandelt.
    Uren op 2e en staan.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Mijn naam is René en ik heb rond 1972 ongeveer anderhalf jaar op de Wakel vertoeft.
    Uiteindelijk is deze fase in mijn leven wel goed geweest voor mijn ontwikkeling.
    Veel sporten in de sporthal direct naast de Wakel en het voetbalveld aan de achterzijde, was een goede uitlaatklep voor mijn persoontje.
    Jammer alleen dat er een paar leiders waren die zeer gewelddadig en dus ongeschikt waren om met de jongeren om te gaan.
    Over het algemeen heb ik wel positieve herinneringen.
    Sparen om op de fiets in Eibergen een lp te halen van Queen of Uriah Heep.
    In de zomer zwemmen in het buitenbad bij de KWS waar natuurlijk ook de meisjes aanwezig waren.
    En het bos in om een vuurtje te maken en een aardappel of frikadel te roosteren. Vrijdags kregen we ons zakgeld en gingen we naar het winkeltje in het dorpje richting de grens om een pakje drum of Javaanse jongens te kopen. Uiteindelijk heeft het me allemaal wel geholpen in positieve zin om te zijn wat ik nu ben.
    Naderhand ben ik nog een paar keer terug geweest om te zien waar ik een stukje van mijn leven heb doorgebracht en dat was zeker niet de laatste keer.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ben nu 75jaar van 9tot 15jaar alle paviljoens gehad laatste De wakel hooft leider was dhr Slingerland. Zou het leuk vinden mensen uit die tijd te spreken heb veel nare dingen mee gemaakt. Wilfried. Bludau 1@planet.nl

    BeantwoordenVerwijderen
  14. mijn naam Ronald ik heb op paviljo dden grol voor bij hennie van doorn in 1970 die was goed voor ons heer leander was hoofdleider was ook aardig later ging leander naar de leemcule naar de grote groep die zaten eerst op grol achter gingen verhuizen naar de leemculle de hele kleine groep ging naar grol achter hennie bleef bij ons toen kregen wij hansenman vieze rot kerel hij sloeg niet dat wilde hennie van doorn niet hanseman ging weg en hennie van ging naar de leemculle toen kregen wij siem schotman

    BeantwoordenVerwijderen
  15. siem schotman kwam van de weeakel en de vrouw van schotman was ook groepleitster op grol achter voor de kleintjes je had ook de heer ham zak de heer veldhuis later op grol voor en de heer lux en de heer peren en de heer hansenman rotzakken waren het ik zat toen op grol voor bij de heer bert nieuwhuis en de źwaag en Louis van de kaade en veeniks en de heer joep komen en siem schotman en de heer fred van de zee waren geen rot lui siem schotman was goed voor ons later ging schotman weer naar de wakel toen kwam bernard wissink die heb er een rot groep van gemaakt ik ging kort er op naar de haar ook bij bernard wissink daar had ik het heel erg goed ik ging in Haaksbergen in een meubelfabriek werken bol en scherpe

    BeantwoordenVerwijderen
  16. na een half jaar werken bij voor goed naar huis gegaan bij mijn ouders in zaandam kort geleden een.paar jaar.heb ik hennie van doorn en bernard wissink nog geprokken hun konden mij.nog als er nog vragen zijn kan je..mij.bellen mijn.naam is Ronald

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Mijn naam is Ronald 06 83217778

    BeantwoordenVerwijderen
  18. ik ben jaren lang buschauffeur geweest ik ben nu 66.jaar Ronald 06 83217778

    BeantwoordenVerwijderen